ČISTI FILM

ČISTI FILM (franc. cinéma pur), pojam nastao u Francuskoj poč. 20-ih godina, a odnosi se na film. tendencije nastale u okrilju avangardnih strujanja u umjetnosti. Predstavnici »čistog filma« žele film osloboditi ne samo fabule (što je tada bila česta orijentacija), već i svakoga prepoznatljivog sadržaja. Boreći se protiv prevlasti teatralnosti i literarnosti većine tadašnje komerc. produkcije, oni nastoje film. izraz približiti zakonitostima muzike i lik. umjetnosti, najčešće inzistirajući na ritmičkoj organizaciji djela. Č. je uvijek bio nenarativan, ali ne uvijek nefigurativan. Gl. predstavnici franc. čistog filma bili su: Fernand Léger s filmom »Mehanički balet« (1924), Henri Chomette s filmovima »Igre refleksa i brzine« (1923) i »Pet minuta čistog filma« (1925), Marcel Duchamp s filmom »Anemični film« (1926), Man Ray s filmovima »Povratak razumu« (1923) i »Emak Bakia« (1926), te Germaine Dulac s filmovima »Kinematografska etida o arabeski« (1928) i »Disk 927« (1929).

Naziv čisti film odnosi se i na apstraktne anim. filmove nastale poč. 20-ih godina u Njemačkoj, a gl. su predstavnici u toj vrsti Viking Eggeling, Hans Richter, Walter Ruttmann i Werner Graef. Termin se koristi i nakon 20-ih godina, ali njegovo značenje postaje mnogo šire i odnosi se na svaki film s avangardnim tendencijama, odn. na svaki → eksperimentalni film. — U nas naziv čisti film najčešće se vezuje za → GEFF i navodi kao sinonimni pojam za antifilm.