BLANCHAR, Pierre

BLANCHAR, Pierre (pr. ime P. Blanchard), franc. filmski i kazališni glumac (Philippeville, Alžir, 30. VI 1892 — Pariz, 22. XI 1963). Upisao (nakon trećeg pokušaja) glumu na pariškom konzervatoriju 1919; od 1921. član Théâtre-Antoine. na čijoj sceni ubrzo postaje jednim od najuglednijih franc. kazališnih glumaca Dugotrajnu kaz. karijeru završava pred smrt kao član Compagnie Barrault-Renaud u Théâtre-France. Približno jednak ugled postiže i kao film. glumac: debitira 1921, a zatim nastupa u više od 120 filmova, s najviše uspjeha 30-ih i 40-ih godina. U početku film. karijere tumači uglavnom uloge romant. ljubavnika (varirajući stil → latinskih ljubavnika), koje karakterizira stanovit duševni nemir (tim ulogama anticipira glum. izraz G. Philipea). U zrelijoj dobi osobito se ističe ulogama ljudi ispunjenih tjeskobom ili strašću: u Zločinu i kazni (P. Chénal, 1935) kao Raskoljnikov, u Pozivnici na ples (J. Duvivier, 1937) kao liječnik čija praksa završava obavljanjem pobačaja, u Neobičnom gospodinu Victoru (J. Grémillon, 1938) kao priprosti postolar i u Pastoralnoj simfoniji (J. Delannoy, 1946) kao postariji pastor zaljubljen u usvojenu slijepu djevojku (M. Morgan). Režirao je film Jedina ljubav (Un seul amour, 1943).

Ostale važnije uloge: Jocelyn (L. Poirier, 1922); Šahist (R. Bernard, 1926); Kapetan Fracasse (A. Cavalcanti, 1928); Atlantida (G. W. Pabst, 1931); Drveni križevi (R. Bernard, 1931); Ta stara hulja (A. Litvak, 1933); Bjegunci (G. Ucicky, 1934); Ljubavnici i kradljivci (R. Bernard, 1935); Pokojni Matija Pascal (P. Chénal, 1937); Čovjek niotkuda (P. Chénal, 1937); Gospođica doktor (G. W. Pabst, 1937); Crni monokl (G. Lautner, 1961).