NIKOLIĆ, Božidar

NIKOLIĆ, Božidar, film. i tv-snimatelj i redatelj (Nikšić, 1. I 1942). Diplomirao kameru na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Snim. karijeru otpočinje na televiziji (gdje je snimio brojne igr. programe), na kojoj je i danas stalno zaposlen. Kao direktor fotografije surađivao je u više od 20 igr. filmova od kojih su značajniji: Posljednji podvig diverzanta Oblaka (V. Mimica, 1978), Pakleni otok (V. Tadej, 1979), Drugarčine (M. Milošević, 1979), Ko to tamo peva (S. Sijan, 1980), Snovi, život, smrt Filipa Filipovića (M. Radivojević, 1980), Dečko koji obećava (M. Radivojević, 1981), Pad Italije (L. Zafranović, 1981), Idemo dalje (Z. Šotra, 1982), Zalazak sunca (K. Viček, 1982), Maratonci trče počasni krug (S. Šijan, 1982), Živeti kao sav normalan svet (M. Radivojević, 1982), Halo, taksi! (V. Radovanović, 1983), Igmanski marš (Z. Šotra, 1983), Kakav deda, takav unuk (Z. Čalić, 1983), Pazi što radiš/Maturanti (M. Jelić, 1984), Držanje za vazduh (Z. Šotra, 1985), i Sekula i njegove žene (D. Lazić, 1986), Za sada bez dobrog naslova (S. Karanović, 1988), te posebno Beštije (Ž. Nikolić, 1977) i Život je lep (B. Drašković, 1985) za koje je nagrađen Zlatnom arenom na festivalu u Puli. Njegovu fotografiju odlikuje moderan snim. pristup i specifična uporaba film. optike. Kao redatelj igr. filma debitira (u korežiji sa scenaristom i autorom kaz. predloška D. Kovačevićem) Balkanskim špijunom (1984, i snimatelj /Velika Zlatna arena u Puli/), crnohumornim, satiričkim prikazom staljinističkog mentaliteta, potom radi film za djecu jednog lepog dana (1988). Režira i kratkometr. filmove (npr. Njen radni dan, 1974), a često ih i snima za dr. redatelje (npr. Prozor, 1976, Ž. Nikolića). U novije vrijeme češće režira i na televiziji; za tv-dramu Svečana obaveza (1986) nagrađen je na festivalu u Plovdivu.