VALLI, Romolo

VALLI, Romolo, tal. glumac (Reggio Emilia, 7. II 1925 — Rim, 1. II 1980). Diplomirao pravo u Parmi, gdje se bavio film. i kaz. kritikom. Glum. karijeru otpočinje 1949. u kaz. družini Carrozzone, a ugled stječe 1952-54. u Piccolo Teatru u Milanu; odmjerena nastupa, specijalizira se za karakterne likove modernijeg repertoara (Pirandello, Turgenjev, Čehov i dr.). Na filmu debitira 1959. komičnom ulogom šefa u Pisaru Policarpu M. Soldatija. Ipak, skloniji izrazitije dramskim likovima, najčešće tumači takve veće sporedne uloge, među kojima se osobito ističu one poručnika u Velikom ratu (1959) M. Monicellija i smetenog svećenika u Gepardu (1963) L. Viscontija. Godišnjom nagradom tal. kritike Nastri d’Argento nagrađen je za epizode u filmovima Milanska priča (E. Visconti, 1962), Vrt Finzi-Continijevih (V. De Sica, 1971) i Mali, sasvim mali građanin (M. Monicelli, 1977). Glumio je i na televiziji. Šest godina bio je umj. rukovoditelj Festivala dvaju svjetova u Spoletu.

Ostale važnije uloge: Pet ošišanih žena (M. Ritt, 1959); Djevojka s kovčegom (V. Zurlini, 1961); Stranputica (M. Bolognini, 1961); Dan lavova (N. Loy, 1961); Boccaccio ’70 (omnibus, epizoda L. Viscontija, 1962); Bum (V. De Sica, 1963); Bjegunci od braka (P. i V. Taviani, 1963); Postojanost razuma (P. Festa Campanile, 1965) Mandragola (A. Lattuada, 1965); Šah kraljici (P. Festa Campanile, 1969); Sakrij se! (S. Leone, 1971); Smrt u Veneciji (L. Visconti, 1971); Što? (R. Polanski, 1972); Zatvoreni obiteljski krug (L. Visconti, 1975); Dvadeseto stoljeće (B. Bertolucci, 1976); Sjaj žene (Costa-Gavras, 1979).