LALOVIĆ, Petar

LALOVIĆ, Petar, snimatelj i redatelj (Subotica, 8. VII 1932). Diplomirao filmsku i tv-kameru na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Završivši Filmski tehnikum u Beogradu, od 1954. snimatelj je nastavnih filmova u Zastava filmu, a od 1960. u statusu slobodnoga film. radnika. Do 1987. snimio je više od 70 kratkometražnih, najčešće dokum. filmova. Iako po prirodi posla snima filmove različitih rodova (pa i cjelovečernje igrane — npr. Mlad i zdrav kao ruža, 1971, J. Jovanovića i Priko sinjeg mora, 1979, Lj. Jojić /oba u suradnji/), u njegovu je radu od samog početka posebno prisutna zaokupljenost prirodom. Poč. 60-ih godina snima i režira nekoliko putopisnih filmova s Kube i Kariba, a u toku narednih 10 godina (do 1975) snima gotovo sve filmove o prirodi A. Ilića, za koje je (kao i kasnije za snim. rad u vlastitim filmovima) više puta nagrađivan na festivalu u Beogradu. Kao scenarist, redatelj i snimatelj istovremeno, L. je zapažen već svojim prvim od brojnih dokum. filmova o prirodi koji često imaju i metaforička značenja i poučnost basne (Hrčak, 1975, Srebrna medalja »Beograd« na festivalu u Beogradu). Slijede Pustinjska lađa, Ukus meda i Zulumćar (1976), Napolje trutovi i Paukova mreža (1977), Mravi (1979, Velika zlatna medalja »Beograd«), Myrmeleon i Priča o šumi (1981) te Balegari (1982). Ti su filmovi, međutim, i putokaz ka dugometražnomu dokum. filmu Poslednja oaza (1984, Grand Prix /ex aequo/ na festivalu u Beogradu i Sedmojulska nagrada SR Srbije), o jednom od posljednjih zbjegova životinja u Evropi; snimao ga je dugo, s velikim strpljenjem i relativno skromnim teh. mogućnostima (pravi podvig u domaćem dokum. filmu), a po broju gledalaca djelo je nadmašilo i mnoge igr. filmove. God. 1985. ponovno je dobitnik Grand Prixa u Beogradu — za kratkometražni dokum. film Krpelj. Svoj drugi dugometr. film Svijet koji nestaje realizira 1987.