JOVANOVIĆ, Ljubiša

JOVANOVIĆ, Ljubiša, kaz. i film. glumac (Šabac, 1. X 1908 — Beograd, 15. VII 1971). Završio učiteljsku školu u Šapcu. Jedna od najistaknutijih ličnosti jugoslavenske kaz. umjetnosti. Glumom se bavio od 1925, isprva kao amater u Šapcu. Pohađao (1928) tečajeve glume u Pragu i Berlinu, a u nekoliko mahova, prije i poslije rata, u Narodnom pozorištu u Beogradu. God. 1929—40. član je HNK u Zagrebu, zatim (od 1943) Kazališta narodnog oslobođenja, a od 1961. Jugoslovenskoga dramskog pozorišta u Beogradu. Ostvario je više stotina likova u više tisuća predstava. Od prvoga domaćega poratnog filma Slavica (V. Afrić, 1947) nastupa, gotovo do kraja života, u većim i manjim ulogama u filmovima V. Pogačića (Priča o fabrici, 1949, i Poslednji dan, 1951), V. Nanovića (Čudotvorni mač, 1950), R. Novakovića (Dečak Mita, 1951, i Vetar je stao pred zoru, 1959), G. Gavrina (Bila sam jača, 1953), V. Stojanovića (Lažni car, 1955), Ž. Skrigina (Potraga, 1956, Velika turneja, 1961, i Mačak pod šljemom, 1962), V. Bulajića (Rat, 1960), M. Đukanovića (Ne diraj u sreću, 1961) i T. Jankovića (Krvava bajka, 1969, njegova posljednja film. uloga). Igrao je i u kratkometr. filmovima Njegoš (V. Stojanović, 1951) i Manevar (S. Zaninović, 1969), te povremeno na televizii. Dobitnik je Nagrade AVNOJ-a, Sedmojulske nagrade, Oktobarske nagrade grada Beograda, nagrada za glumu na Sterijinom pozorju i niza dr. priznanja.