BARBARO, Umberto

BARBARO, Umberto, tal. kritičar, teoretičar, redatelj i scenarist (Acireale, 3. I 1902 — Rim, 13. III 1959). Jedan od osnivača Centro Sperimentale di Cinematografia u Rimu, na čijem je čelu od 1936. do 1948, tvorac pojma neorealizam (1942). Kritičar u listovima »Unità« i »Vie Nuove«; gl. urednik časopisa »Bianco e Nero« od 1945. do 1948. Prevodio V. I. Pudovkina, S. M. Ejzenštejna i B. Balázsa; predavao na Institutu za kinematografiju u Lodzu (Poljska) 1948—1950. Inspiriran Pudovkinom i B. Croceom, u svojim najvažnijim teorijskim radovima — Problemi filma (I problemi del film, 1939, s L. Chiarinijem); Film: scenarij i knjiga snimanja (Film: soggetto e sceneggiatura, 1939); Poezija filma (Poesia del film, 1955); Film i marksističko proučavanje umjetnosti (Il film e il risarcimento marxista dell'arte, 1960, nedovršeno); Lekcije iz filmske estetike (Lezioni di estetica cinematografica, 1960) — zagovarao je primjenu marksističkih shvaćanja na filmu, naglašavao njegov povijesno-društv. značaj, zastupao ideju o jedinstvu umjetnosti i film. stvaranje shvaćao kao suradnju različitih tehnika koju ostvaruje redatelj obradbom »plastičnog materijala«, pri čemu je najvažnije sredstvo montaža, svojevrsna »mogućnost idealiziranja prostora i vremena«.

Zapaženiji filmovi: Brodogradilišta Jadrana (Cantieri dell' Adriatico, 1933, dokumentarni); Posljednja neprijateljica (L'ultima nemica, 1937, igrani); Carpaccio (1947, dokumentarni).

Ostali značajniji teorijski radovi: Film i moderni čovjek (Il cinema e l'uomo moderno, 1950); Umjetnost glumca (L'arte dell'attore, 1950, s Chiarinijem); Robovanje i veličina filma (Servitù e grandezza del cinema, 1962).

Scenariji: Drugo b (G. Alessandrini, 1934); Grešnica (A. Palermi, 1940); Strah od ljubavi (G. Amato, 1941); Ulica pet mjesecâ (L. Chiarini, 1942); Uspavana ljepotica (L. Chiarini, 1942); Tragičan lov (G. De Santis, 1947).