CAMERINI, Mario

CAMERINI, Mario, tal. redatelj (Rim, 6. II 1895 — Gardone Riviera, veljača 1981). Nakon studija prava i sudjelovanja u I svj. ratu bavi se od 1920. filmom kao pisac scenarija i asistent redatelja A. Genine. Kao redatelj debitira komedijama po uzoru na R. Claira, kao Jolly, klaun iz cirkusa (Jolly, clown da circo, 1923) i Kiff Tebbi (1927). Njegov najznačajniji nij. film su Tračnice (Rotaie, 1929), psihol. drama pod utjecajem njem. → Kammerspielfilma, prožeta konformističkim moralom, ali ipak jake realist. koncepcije, čime se suprotstavlja filmovima iz prethodnog razdoblja tal. kinematografije (1917—28), koji uglavnom obrađuju pov. i melodramatske teme. Svojim najznačajnijim filmovima u zv. razdoblju — Muškarci, kakvi mangupi! (Gli uomini, che mascalzoni!, 1932), komedijom u kojoj humor potpuno zamjenjuje sentimentalnost, Dat ću milijun (Darò un millione, 1935), ironičnom pričom o bogatašu koji sanja da poklanja svoj novac, i Gospodin Max (Il signor Max, 1937), satiričnim prikazom čovjeka koji se slučajno obogaćuje, da bi bio opet vraćen u siromaštvo — C. znatno odskače od standardne propagandističke produkcije za epohe faš. diktature. Snimajući izvan studija komedije (koje su V. De Sicu učinile vodećim mladim glumcem), rabeći pokretnu kameru i govoreći o običnim ljudima, C. je preteča → neorealizma. Istodobno ipak čini i ustupke faš. režimu, pa 1936. režira film Veliki poziv (Il grande appello), kojim propagira Mussolinijevu afr. politiku. Međutim, odmah se vraća nepretencioznim komedijama, kao što su Velika skladišta (I grandi magazzini, 1939), ili radi prema knjiž. djelima, kao film Zaručnici (I promessi sposi, 1941, po pov. romanu A. Manzonija), reprezentativan za tendencije → kaligrafizma. God. 1945. režira film na temu pokreta otpora — Dva anonimna pisma (Due lettere anonime), a nakon rata snima opet komerc. filmove.

Ostali važniji filmovi: Posljednja avantura (L'ultima avventura, 1932); Uvijek ću te voljeti (T'amerò sempre, 1933); Trorogi šešir (Il capello a tre punte, 1934, i remake 1943); Pa to nije ozbiljno (Ma non è una cosa seria, 1936); Lupanje srca (Batticuore, 1938); Romantična avantura (Una romantica avventura, 1940); Uvijek ću te voljeti (T'amerò sempre, 1943, remake vlastitog filma iz 1933); Kapetanova kći (La figlia del capitano, 1947); Mnogo snova na ulicama (Molti sogni per le strade, 1948); Bandit Musolino (Il brigante Musolino, 1950); Supruga za jednu noć (Moglie per una notte, 1952); Odisej (Ulisse, 1954); Lijepa mlinarica (La bella mugnaia, 1955); Sestra Letizia (Sour Letizia, 1956); Praznici u Ischiji (Vacanze a Ischia, 1957); Crimen (1960); Ulica Marguta (Via Marguta, 1960); Talijanski banditi (I briganti italiani, 1961); Kali Jug — boginja osvete (Kali Yug, la dea della vendetta, 1963); Gotovo savršen zločin (Delitto quasi perfetto, 1966); Don Camillo i današnja mladež (Don Camillo e i giovani d'oggi, 1972).

LIT.: S. Grmek, Mario Camerini, Firenze 1981.