SANDRELLI, Stefania

SANDRELLI, Stefania, tal. glumica (Viareggio, 5. VI 1946). God. 1960. proglašena za Miss Cinema Viareggio, na filmu debitira 1961. Zahvaljujući oporoj, ponekad malicioznoj ljupkosti »botticellijevskog tipa«, zapažena je iste godine ulogom djevojke zbog koje protagonist (M. Mastroianni) inscenira »umorstvo zbog časti« supruge u Razvodu na talijanski način P. Germija (kao jedna od prvih tal. glumica u tipu → nimfete /potiskujući stariju C. Cardinale/). Zapaženu ulogu — sicilijanske djevojke, žrtve tradic. običajâ i predrasudâ — tumači i u Germijevu filmu Zavedena i napuštena (1963). Ti uspjesi omogućili su joj i međunar. karijeru, osobito u Francuskoj (gdje i danas često snima). Svoju najbolju ulogu ostvaruje likom provincijalke koja se, snalazeći se na najrazličitije načine, probija u velikom gradu, a na vrhuncu uspjeha osjeća duhovnu prazninu i počinja samoubojstvo u filmu Dobro sam je poznavao (1965) A. Pietrangelija. Smeđokosa i vrlo privlačna, sugestivne prisutnosti u kadru, otada prelazi na karakterne uloge, posebno uspješno u filmovima B. Bertoluccija (Partner, 1968; Konformist, 1970; Dvadeseto stoljeće, 1976), u kojima se ogledava i crta perverzije. Ugled jedne od vodećih tal. glumica održava do sredine 70-ih godina (npr. Nemoralan tip, 1967, i Alfredo, Alfredo, 1972, P. Germija; Odmetnikova ljubavnica, 1968, C. Lizzanija; Ubojstvo iz ljubavi, 1974, L. Comencinija; Toliko smo se voljeli, 1975, E. Scole; Bračno putovanje, 1975, N. Trintignant; Čarobnjaci, 1976, C. Chabrola). Od kraja 70-ih godina sve češće nastupa u filmovima mlađih redatelja (npr. N. Morettija i S. Scandurre), čak i u soft-core erotskima (npr. Ključ, 1983, T. Brassa). U visokobudžetnim projektima ponovno glumi od sredine 80-ih godina, ali najčešće u većim sporednim ulogama. Nastupa i na televiziji.

Ostale važnije uloge: Federalni (L. Salce, 1961); Djevice (J.-P. Mocky, 1962); Najstariji Ferchaux (J.-P. Melville, 1962); Lončar iz Venecije (D. Tessari, 1963); Izlet na Tahiti (Jn. Becker, 1966); Brancaleone u križarskom ratu (M. Monicelli, 1970); Đavao u mozgu (S. Sollima, 1972); Policijski kolt 357 (A. Corneau, 1976); Terasa (E. Scola, 1980); Mamma Ebbe (C. Lizzani, 1985); Pošalji me na sud! (Steno, 1985); Nevjesta je bila prekrasna (P. Gábor, 1986); Nadajmo se da je žensko (M. Monicelli, 1986); Zlatne naočale (G. Montaldo, 1986); Porodica (E. Scola, 1987); Zabranjeno utapljanje (P. Granier-Deferre, 1987); Nedostojni stric (F. Brusati, 1989).