GRAMATIČARI

GRAMATIČARI, teoretičari koji film tretiraju kao jezik sačinjen od jedinica koje se mogu taksativno pobrojati i opisati; njihovo se povezivanje u značenjske cjeline izvodi prema strogo utvrđenim pravilima koja se ne smiju narušavati da prikazivačka struktura ne bi postala neartikuliranom, nejasnom ili nedovoljno značenjski određenom. Odstupanje od takvih pravila, npr. o slaganju kutova u kontinuiranoj montaži, o postupnosti upotrebe planova u kadriranju, o prostorno-vremenskim i dinamičkim rakordima i sl., smatra se »montažnom greškom«. Lepeza ovakvih shvaćanja vrlo je široka i obuhvaća teoretičare raznih usmjerenja, počevši od A. Levinsona i S. A. Timošenka, preko M. J. Adlera i R. Bataillea, do R. Maya i manje poznatih autora kakvi su A. Berthomieu i J. Roger. Ponekad se »gramatičarski« pristup film. izražajnim sredstvima javlja kao dio nekoga teorijskog sustava koji nije strogo »gramatičarski« ili se od njega čak i razlikuje (npr. M. Martin i J. Plazewski).