FILIPOVIĆ, Vlatko

FILIPOVIĆ, Vlatko, redatelj (Hutovo, 11. III 1936). Završio Filozofski fakultet u Sarajevu. Na filmu od 1961, isprva kao asistent redatelja u igr. filmovima, a zatim radeći na dokumentarnima. Iz opusa dokumentaraca najznačajniji su mu U zavjetrini vremena (1961) i Hop-jan (1967), poetski eseji posvećeni čovjekovom radu i opstanku u surovoj prirodi, za koje je višestruko nagrađivan. Ostali su mu važniji kratkometr. filmovi: Punta velikog mora (1966), Surove dijagonale (1967), Zemlja neretljanska (1968) i Dijalog (1970).

Ostvaruje i dva igr. filma — Moja strana svijeta (1969) i Deveto čudo na Istoku (1972), oba vezana za zavičajno podneblje Hercegovine. Prvi je radio po vlastitom scenariju i s ambicijom da kroz sukob čovjeka s nemilosrdnom prirodom odrazi specifičnu filozofiju patnje i prkosa, odn. borbe za opstanak. Taj se motiv opetuje i u drugom filmu — prema romanu i scenariju A. Vuletića — i usložnjava psihol. dramom junaka koji, tražeći majku, zapravo traži svoj identitet i korijene. Filipovićev stil karakterizira sprega patosa i kinestetične forme, u okviru koje često inzistira na ritmičkoj obradbi prizora. Od 1976. F. se nalazi na funkciji umj. rukovodioca poduzeća Sutjeska film.

Ostali igr. filmovi: Nastojanje (1982).