FAURE, Élie

FAURE, Élie, franc. povjesničar i teoretičar umjetnosti (Sainte-Foy-la-Grande, 4. IV 1873 — Pariz, 29. X 1937). Njegovi se radovi najčešće odnose na povijest slikarstva (velika Povijest umjetnosti — Histoire de l'art, 1909—27), a povremeno je pisao i o filmu. Kao i R. Canudo, film smatra sintezom umjetnosti, osobitim dinamičnim vidom plastičnih medija (O kineplastici — De la cinéplastique, iz knjige Rajsko drvo — L'Arbre d'Eden, 1922), »arhitekturom u pokretu« i »muzikom koja nas dotiče okom«, jer budi muz. osjetilne doživljaje što se »okamenjuju« u prostoru pomoću vizualnih osjetilnih doživljaja što se okamenjuju u vremenu (Uvod u mistiku filma — Introduction a la mystique du cinéma, u knjizi Čvrste sjenke — Ombres solides, 1934). Na sličan način kao J. Epstein, on ostvarenje tog ideala vidi u sposobnosti kamere da otkriva bit stvarnosti, kretanje, i time približava film (osobito dokumentarni) »osnovnom načelu Univerzuma«, natprirodnom koje podstiče relig. osjećaje, čineći ga zamjenom za jednu svjetsku vjersku zajednicu utemeljenu na otkriću panteističkoga kolektivnog zanosa »kakav toliko nedostaje našoj epohi« (Cilj filma — Vocation du cinéma, 1937). Najvažniji radovi o filmu sakupljeni su u posmrtno izdanoj knjizi Funkcija filma (Fonction du cinéma, 1953).

Ostali radovi važni za teoriju filma: Duh oblikâ (L'Esprit des formes, 1927, u petoj knjizi Povijesti umjetnosti).