TABLO (od franc. tableau: slika), u ranomu nij. filmu dijelovi filma što su se smjenjivali poput činova u kazalištu: snimani u jednom kadru, predočavajući zaokruženo zbivanje — frontalno, s podalje, statične točke promatranja, u jednom ambijentu; riječ je o svojevrsnim scenama, odn. čak i složenijim sekvencama (→ kadar-scena; kadar-sekvenca). Prve film. naracije odvijale su se upravo s pomoću niza takvih »slika«, a → montaža se sastojala od njihova meh. povezivanja.
Naziv je, čini se, uveo → Georges Méliès, koji je prvi film. priču »razlomio« po scenama, međusobno dosta raznolikim, a i različite složenosti — od kratkih posredničkih do onih sa složenijom radnjom. Naziv se kasnije, razvojem montažne razradbe scenâ, izgubio kao neadekvatan, jer više nije imao što obilježavati, i tek se danas počinje ponovno upotrebljavati u filmskoteorijskoj i filmskopovijesnoj literaturi — kako bi se obilježila narativna praksa prvih igr. filmova.