EHO

EHO. 1. Općeniti naziv za akustičku pojavu vraćanja reflektiranog zv. signala, odn. uzastopno njegovo ponavljanje s postupnim utišavanjem, bez obzira na vremenske intervale kašnjenja. U zv. obradbi filma također predstavlja općeniti naziv za uređaje i postupke postizanja umjetnog kašnjenja željenog zvuka i njegova miješanja s prvotnim zvukom. Postiže se umjetno raznim teh. sredstvima (→ reverberacija). — 2. Kao odjek, predstavlja povratak reflektiranoga kraćeg zv. signala, najčešće u trajanju jedne riječi, s kašnjenjem tako da se čuje odvojeno. Za razliku od reverberacije, za eho (odjek) kašnjenje iznosi više od 50 ms, što odgovara razlici prijeđenog puta direktnoga i reflektiranoga zv. vala većoj od 17 m, odn. udaljenosti reflektirajuće površine veće od 8,5 m. Postiže se umjetno pomoću preuređenog magnetofona s većim razmakom magnetofonskih glava za snimanje i reprodukciju te elektroničkim digitalnim uređajem za kašnjenje s memorijom. U mnogobrojnim filmovima eho se rabi kao izražajan akustički efekt.